Test HTC Hero

Smartfon działający na Androidzie z 2009 roku. Wyróżnia się charakterystyczną obudową z „bródką”. Niestety, jest to urządzenie bardzo stare, z nieaktualną wersją systemu (po aktualizacji 2.1) i tak naprawdę nie nadaje się ono do komfortowego użytku z punktu widzenia obecnego użytkownika.

Wykonanie i wygląd

Niemal cała obudowa została wykonana z plastiku. Wyjątkiem są metalowa ramka wokół wyświetlacza i tafla hartowanego szkła pokrywająca ekran. Wykorzystane materiały są dobrej jakości, a telefon dzięki zagiętej obudowie wygląda oryginalnie. Jest on jednak dosyć gruby (14 mm). Obecnie niespotykanym już dodatkiem jest trackpad pod ekranem, który służy do precyzyjnego nawigowania po systemie.

Menu i aplikacje

Hero jest jednym z pierwszych modeli HTC, który wzbogacono o nakładkę HTC Sense. Jest to jej bardzo prymitywna wersja, jednak nawet wtedy znacząco rozszerzała możliwości system. Jej największe zalety to: integracja listy kontaktów z Facebookiem, wbudowana prognoza pogody, klawiatura ekranowa z systemem korekcji błędów itd.

Niestety, Android w wersji 2.1 jest systemem dosyć zacofanym, który nie współpracuje z wieloma nowymi aplikacjami i grami. Zastosowane w Hero podzespoły nie zawsze zapewniają płynnej i bezproblemowej pracy z urządzeniem.

Wyświetlacz

Przestarzały panel LCD 3,2 cala jest z dzisiejszego punktu widzenia kiepski. Wyblakłe kolory, jasna czerń, słabe kąty widoczności i marna czytelność w słońcu, to jego główne wady.

Aparat

Matryca 5 Mpix sprawdza się tylko w przypadku robienia zdjęć w dobrych warunkach oświetleniowych. W trochę ciemniejszym otoczeniu jakość spada poniżej akceptowalnej wartości, głównie za sprawą braku diody doświetlającej. Zapomnieć też można o nagrywaniu filmików – zarejestrowane wideo są bardzo słabej jakości.

Multimedia i Internet

Hero nie jest urządzeniem multimedialnym. W czasach swojej premiery miał on stosunkowo duży ekran i przeciętną wydajność. Teraz wyświetlacz ten jest za mały, żeby robić na nim cokolwiek komfortowo (portale społecznościowe, przeglądanie stron internetowych). Ponadto podzespoły smartfona uniemożliwiają płynną pracę na nim. W ostateczności nadaje się do posłuchania muzyki, dzięki wyjściu słuchawkowemu mini jack 3,5 mm oraz rozmów telefonicznych, których jakość jest całkiem niezła.

Wydajność i bateria

Jednordzeniowy procesor 533 Mhz i 288 MB RAM, to bardzo mało, jak na urządzenie z Androidem. Takie podzespoły nie pozwalają na płynną pracę interfejsu, nie wspominając o bardziej zaawansowanych czynnościach. Bateria wytrzymuje dwa dni bez ładowania, co w przypadku tak powolnego urządzenia jest przeciętnym wynikiem.

Podsumowanie

„Bohater” przyczynił się do popularyzacji Androida. Niestety, obecnie jest to stary smartfon, który lata świetności ma już za sobą. Jego obecny zakup trudno w jakikolwiek sposób uargumentować (chyba że przez sentyment), bo niemal każde, nawet dwuletnie urządzenie (np. Sony Xperia E, Samsung Galaxy Mini 2, Nokia Lumia 520) będzie lepsze od Hero.