Test Maxcom MM460

Maxcom MM460 to telefon z niskiej półki cenowej, przeznaczony dla seniorów. Z racji specyficznej grupy odbiorców, jego funkcje i poziom skomplikowania zostały ograniczone do minimum.

Wykonanie i wygląd

Komórkę zrobiono z niezłej jakości plastiku i jest ona odporna na upadki. Elementy są prawidłowo spasowane i nic nie trzeszczy. Kiepsko wygląda jedynie srebrna ramka dookoła obudowy, z której może odpryskiwać lakier. Z tyłu urządzenia znalazło się miejsca na duży przycisk SOS, dzięki któremu szybko można zadzwonić na wcześniej wybrany numer. Pod nim znajduje się też karteczka, na której zapisać można kilka kontaktów.

Pokaźnych rozmiarów klawiatura powinna przypaść do gustu osobom ze słabszym wzrokiem oraz seniorom.

Menu i aplikacje

Menu jest maksymalnie uproszczone, chociaż pod tym względem przegrywa z Emporiami, w których skróty do poszczególnych funkcji znajdują się na obudowie. Mimo tego, trudno się w nim zgubić. Poza telefonowaniem i SMS-ami, w urządzeniu znalazło się miejsce dla książki kontaktów, latarki, kalendarza i radia FM (nie wymaga do działania słuchawek).

Wyświetlacz

Monochromatyczny, niewielki wyświetlacz jest bardzo podobny do tego, ze starszego MM450bb. Dzięki pomarańczowemu kolorowi jest czytelny nawet w słońcu. Oczywiście, nie nadaje się on do jakichkolwiek multimedialnych zastosowań, ale osobom starszym nie powinno to przeszkadzać. Niestety, jego wielkość (zaledwie 1.6 cala) może okazać się niewystarczająca dla osób ze bardzo słabym wzrokiem.

Wydajność i Bateria

Zamontowane ogniwo pozwala na ponad 10 dni czuwania lub 4 godziny rozmów. Z jednej strony nie jest to zbyt imponujący wynik (jak na tak ograniczone urządzenie), a z drugiej oznacza około 4 – 5 dni bez potrzeby ładowania urządzenia.

Podsumowanie

Pomimo wielu podobieństw do starszego MM450bb, model ten wprowadza kilka interesujących nowości. Kartka na pokrywie baterii może okazać się bardzo przydatna dla niezbyt technicznych osób, które nie radzą sobie z dodawaniem wpisów do kontaktów. Nie mniej, oba urządzenia są do siebie dosyć podobne i oba nadają się tylko dla bardzo specyficznego (najczęściej starszego) odbiorcy.