Test Nokia 7610 Supernova

Nokia 7610 Supernova, to niezbyt interesujący, klasyczny, rozsuwany telefon z 2008 roku. Niczym się on nie wyróżnia, ma niewiele funkcji, a do tego nie grzeszy urodą. Mylący może być też model słuchawki, gdyż Nokia stworzyła tak samo oznaczone urządzenie (bez dopisku Supernova) kilka lat wcześniej.

Wykonanie i wygląd

Jest poprawne, wykorzystane materiały są dobrej jakości. Telefon nie sprawia tandetnego wrażenia, co jest jego bezdyskusyjnym plusem. Niestety, wygląda dosyć topornie, brakuje mu smukłości. Zaletą jest jednak obecność w zestawie dodatkowej pokrywy baterii (np. czerwonej lub fioletowej). Mechanizm rozsuwania działa bez zarzutu – jest sztywny i stawia odpowiedni opór.

Klawiatura to najsłabszym element obudowy. Klawisze są płaskie, dosyć małe i śliskie. W efekcie, ich wyczucie jest kłopotliwe, a bezwzrokowe pisanie wymaga sporo praktyki.

Menu i aplikacje

Telefon korzysta z zamkniętego systemu operacyjnego S40 trzeciej edycji. Oferuje on podstawowe narzędzia (odtwarzacz multimedialny, kalkulator, przeglądarkę internetową, kalendarz itd.), których nie można zmienić. Interfejs pozwala na niezbyt zawansowaną personalizację i instalację prymitywnych gier i aplikacji Java. W zamian, działa szybko i niezawodnie. Niestety, trzeba pamiętać, że ze względu na brak łączności 3G oraz Wi-Fi telefon bardzo powoli wczytuje strony internetowe i nie sprawdza się w roli przeglądarki.

7610 Supernova można wykorzystać jako przenośny odtwarzacz muzyczny, ale przeszkadza w tym niewielka ilość wbudowanej pamięci (64 MB, czyli ok 12 piosenek), którą trzeba rozszerzać kartą microSD (w zestawie 512 MB). Brakuje też gniazda mini jack, więc do korzystania z własnych słuchawek trzeba używać przejściówki.

Wyświetlacz

Ekran ma dwa cale i rozdzielczość 240 x 320 pikseli. Jest zwyczajny i niczym nie zaskakuje. Świeci wystarczająco jasno, żeby pracować na nim w pełnym słońcu, wyświetla jednak niezbyt nasycone kolory i ma niski kontrast. Jest też za mały do komfortowego przeglądania Internetu.

Aparat

Ma 3.2 Mpix i nie jest zły, ale jak cała reszta – przeciętny. Można nim zrobić dobre zdjęcie. Nieźle rejestruje szczegóły i odwzorowuje kolory, ale nie sprawdza w gorszych warunkach oświetleniowych (mimo podwójnej diody LED). Wraz ze spadkiem natężenia światła rośnie ilość kolorowego szumu na fotografiach.

Na tle innych modeli z serii Supernova, Nokia 7610 odróżnia się nagrywaniem wideo w rozdzielczości 640 x 480 pikseli. Niestety, poza tą jedną cechą trudno oceniać nagrania pozytywnie. Brakuje im płynności (jedynie 15 klatek / sekundę), a liczba rejestrowanych detali pozostawia sporo do życzenia.

Bateria

Wykorzystane ogniwo pozwala na około tydzień niezbyt intensywnej pracy lub niecałe 6 godzin rozmów. To znośny wynik, ale do np. Nokii 113 się nie umywa.

Podsumowanie

To najlepszy telefon ze wszystkich urządzeń z serii Supernova. Ma znośny aparat, niezły czas pracy na baterii i dobrze wykonaną obudowę. Jest przy tym jednak bardzo przeciętny i niczym nie odróżnia się od innych słuchawek z rozsuwaną klawiaturą (np. Nokii 2220 slide, Sony Ericssona W705 lub Samsunga Shark 2), a do tego jest dosyć nieatrakcyjny.