Test Nokia Asha 202

To tani telefon z ekranem dotykowym i klasyczną, alfanumeryczna klawiaturą. Urządzenie działa na zamkniętym systemie operacyjnym Nokii i możliwościami znacznie ustępuje smartfon. Jest to bliźniaczy model w stosunku do Asha 203, z tą różnicą, że 202 może obsługiwać dwie karty SIM jednocześnie.

Wykonanie i wygląd

Asha 202 jest taka sama jak Asha 203. Obie słuchawki w całości wykonano z przeciętnej jakości, błyszczącego plastiku, który z czasem pokrywa się rysami. Ze względu na oporowy panel dotykowy, ekran chroni elastyczne tworzywo sztuczne, które łatwo zarysować. Spasowaniu elementów trudno coś zarzucić, tak samo jak samemu wyglądowi urządzenia czy klawiaturze. Sporym plusem jest też duży wybór kolorów obudów, co przypadnie do gustu młodzieży.

Menu i aplikacje

Słuchawka korzysta z zamkniętego systemu Nokii, który działa płynnie i bez problemów. Jest też łatwy w obsłudze, co jest ważne w przypadku np. dzieci. Znalazło się w nim nawet miejsce na sklep z aplikacjami Ovi, chociaż należy pamiętać, że w żadnym wypadku nie jest to smartfon, a zasoby sklepu są raczej biedne. Telefon wyposażono w kilka podstawowych narzędzi, takich jak odtwarzacz muzyczny, książka adresowa, przeglądarka internetowa, kalendarz itd.

Niestety, zastosowanie słabych podzespołów i bardzo małej ilości pamięci RAM (16 MB) skutkuje spowolnieniami w interfejsie i ogólnym brakiem wydajności podczas korzystania z systemu i aplikacji.

Wyświetlacz

Ma 2,4 cala i widać po nim, że telefon należy do niskiej półki cenowej. Jego rozdzielczość zapewnia akceptowalną ostrość obrazu, gorzej wypada odwzorowanie kolorów, czytelność w słońcu i kąty widoczności. Telefon wyposażono w oporowy panel dotykowy, który jest znacznie mniej wygodny, niż jego pojemnościowy odpowiednik. W praktyce sprawdza się on jednak całkiem nieźle, jest precyzyjny i pozytywnie wpływa na komfort korzystania z interfejsu.

Aparat

Matryca ma 2 Mpix i jak na swoje parametry robi całkiem znośne zdjęcia. Oczywiście, nie ma co po nich oczekiwać cudów, ale w sytuacji awaryjnej można nim cyknąć fotkę. Niestety, aparat po zmroku robi się bezużyteczny głównie ze względu na brak diody doświetlającej.

Beznadziejnie prezentują się nagrywane w rozdzielczości 176 x 144 pikseli filmiki, na których niewiele widać i brakuje im płynności.

Multimedia i Internet

To nie jest sprzęt multimedialny. Mały ekran nie sprzyja oglądaniu filmów i przeglądaniu Internetu. Słuchawka nie ma też Wi-Fi i 3G, więc o szybkim wczytywaniu stron i pobieraniu danych można zapomnieć. Niezła jest za to jakość dźwięku na słuchawkach, więc z telefonu można zrobić przenośny odtwarzacz muzyczny. Niestety, konieczne jest zaopatrzenie się w kartę microSD, bo wbudowanej pamięci jest tylko 10 MB, czyli około 2 piosenki MP3.

Bateria

Ze względu na brak zaawansowanych metod łączności, telefon wytrzymuje od 3 do 5 dni pracy. To dobry wynik, chociaż nie rewelacyjny. Należy też pamiętać, że korzystanie z dwóch kart SIM jednocześnie odczuwalnie skraca czas czuwania.

Obsługa dwóch kart SIM

Miłym dodatkiem jest możliwość korzystania z dwóch numerów w tym samym momencie. Podczas nawiązywania połączenia użytkownik może wybrać, z której karty chce skorzystać. Nie ma też problemu z ustawieniem zadań dla poszczególnych kont (np. łączności z Internetem). Trzeba jednak pamiętać, że w trakcie rozmowy działa tylko używana w danym momencie karta, a druga zostaje tymczasowo wyłączona i nie można się na nią dodzwonić.

Podsumowanie

To nieskomplikowany, tani telefon dla niezbyt wymagających użytkowników. Poza dzwonieniem i pisaniem SMS-ów jego zastosowania są bardzo ograniczone, a brak łączności 3G i Wi-Fi uniemożliwia komfortowe przeglądanie Internetu. Miłym i praktycznym dodatkiem jest jednak obsługa dwóch kart SIM jednocześnie. Dla osób ceniących sobie ładny wygląd obudowy lepszą propozycją może być Nokia 206, która też ma funkcję dual-SIM.