Test Nokia N97

Nokia N97, to smartfon z wysuwaną klawiaturą QWERTY z 2009 roku. Niestety, jest to nie do końca udane urządzenie, które nie było w stanie konkurować z ówczesnymi flagowcami innych producentów. Istnieje jeszcze zminiaturyzowana wersja tego modelu (Nokia N97 mini), która jest odrobinę mniejsza.

-~- Wykonanie i wygląd -~-

Jest poprawne, ale pozostawia lekki niedosyty jak na urządzenie klasy premium. Część elementów jest metalowa, ale większość zrobiono z rysującego się plastiku, który jest przy tym dosyć ciężki (słuchawka waży 150 gramów). Spasowanie obudowy też nie jest idealne – pokrywa baterii się lekko porusza, ale miłym dodatkiem jest przesuwana osłona obiektywu. Za to ekranu nie chroni nic. Pokrywający go, elastyczny materiał jest podatny na zarysowania i bardzo trzeba na niego uważać.

Klawiatura jest bardzo dobra. Pisanie na niej jest przyjemne, przyciski są spore i łatwo się w nie trafia. Na pochwałę zasługuje mechanizm rozsuwania urządzenia, dzięki czemu ekran jest lekko pochylony i podczas wprowadzania tekstu znajduje się na wprost oczu. Przydatnym dodatkiem jest też klawisz kierunkowy umieszczony obok klawiatury. Dobrze sprawdza się on podczas nawigowanie po interfejsie czy np. grania.

-~- Menu i aplikacje -~-

Telefon korzysta z systemu operacyjnego Symbian 9.4 z interfejsem S60 piątej edycji. Niestety, widać po nim już ząb czasu. Jego wygląd znacznie odstaje od Androida, iOS czy Windows Phone. Brakuje mu też funkcji znanych z ww. (obsługa kilku pulpitów, pasek powiadomień i wiele innych). Jest on jednak dosyć prosty w obsłudze, chociaż dostęp do niektórych opcji jest niekiedy niezbyt oczywisty. Swego czasu na Symbiana powstawało wiele gier i aplikacji, obecnie jest to jednak system zapomniany, na który nie pojawia się wiele nowego oprogramowania i trzeba korzystać z fabrycznie zainstalowanych narzędzi oraz tego, co już stworzono. Nie ma też ukształtowanego ekosystemu, więc aplikacji często trzeba szukać na własną rękę w Internecie, co w przypadku mniej obytych użytkowników może być problemem. Niezbyt wymagającym osobom powinny jednak wystarczyć domyślnie zainstalowane programy (przeglądarka Internetowa, e-mail, radio FM, galeria zdjęć, odtwarzacze multimedialne itd.).

Wyświetlacz

Zamontowany wyświetlacz LCD ma 3,5 cala (360 x 640 pikseli). Jakość wyświetlanego obrazu jest przeciętna. Czerń bardziej przypomina szarość, kąty widzenia są dosyć wąskie, a kolory wyblakłe. Słabo prezentuje się też czytelność w słońcu. Jednak największą wadą jest wykorzystanie oporowego panelu dotykowego, który reaguje na nacisk. Co za tym idzie, jest on mniej precyzyjny od popularnych ekranów pojemnościowych i nie obsługuje dotyku w wielu punktach jednocześnie. Do tego wyświetlacz nie jest przykryty szkłem, co naraża go na zarysowania.

-~- Aparat -~-

Matryca ma 5 Mpix, a elementy optyczne sygnowane są renomowaną marką Carl Zeiss. Zrobione nią zdjęcia są niezłej jakości. Liczba rejestrowanych detali jest zadowalająca, tak samo jak stosunkowo niski poziom cyfrowego szumu. Drażnić może jedynie żółty odcień fotografii, który czasem jest bardzo widoczny. Sytuacja ulega ziemnie w gorszych warunkach oświetleniowych. Szczegółowość zdjęć wyraźnie spada, ale chociaż bliskie obiekty doświetlić można podwójną diodą LED, która nieźle spełnia swoje zadanie.

Jakość nagrywanych kamerką filmików w rozdzielczości 640 x 480 pikseli jest co najwyżej przeciętna. Obraz jest mocno skompresowany, co powoduje pojawianie się niepożądanych obiektów oraz spadek szczegółowości wideo. Z drugiej jednak strony, do oglądania na ekranie smartfona nagrania są w zupełności wystarczające.

-~- Multimedia i Internet -~-

Pomimo stosunkowo dużego ekranu (jak na ówczesne standardy), Nokia N97 nie jest wymarzonym urządzeniem multimedialnym. Oglądanie na niej filmów jest dosyć niewygodne ze względu na niewielki rozmiar wyświetlacza, a niska wydajność skutecznie psuje przyjemność płynącą z przeglądania stron internetowych oraz zapoznawania się z portalami społecznościowymi. Sytuacji nie ratuje obsługa łączności 3G i Wi-Fi – podwyższona szybkość transmisji danych jest skutecznie marnotrawiona przez procesor, który bardzo powoli wyświetla strony internetowe. Irytować może też oporowy ekran dotykowy, który nie obsługuje powiększania treści gestem „uszczypnięcia”.

Miło, że w telefonie znalazło się miejsce dla map Nokii oraz odbiornika GPS, dzięki czemu z urządzenia można zrobić nawigację samochodową bądź pieszą (w pierwszym przypadku przeszkadzać może stosunkowo mały ekran).

Żadnych zastrzeżeń nie można mieć za to do jakości dźwięku odtwarzanego w słuchawkach. Telefon gra czysto i głośno. Jego dodatkowym atutem są aż 32 GB wbudowanej pamięci. Taka ilość jest w stanie pomieścić kilka tysięcy piosenek, a w razie potrzeby rozszerzyć ją można kartami microSD (do 16 GB).

-~- Wydajność, bateria, wady / zalety i podsumowanie -~-

To największa wada opisywanego modelu. Procesor 434 Mhz i zaledwie 128 MB pamięci RAM uniemożliwiają komfortową pracę z urządzeniem. Interfejs działa topornie, a telefon reaguje na polecenia z wyraźnym opóźnieniem. Sytuacja dodatkowo pogarsza się po uruchomieniu aplikacji lub gry. Daje wtedy o sobie znać niewielka ilość RAM-u, a urządzenie zaczyna działać nieznośnie wolno.

Czas pracy na baterii jest przeciętny (jak na urządzenie o tak słabych podzespołach). Liczyć można na ok. 1 – 2 dni bez konieczności ładowania słuchawki, o ile nie korzysta się zbyt intensywnie z GPS-a czy Internetu. Trochę lepiej prezentuje się czas rozmów wynoszący ok. 9 godzin.

Podsumowanie

Największym atutem tego modelu jest świetna sprzętowa klawiatura QWERTY, która nawet dziś jest bardzo pożądanym akcesorium. Ułatwia ona komunikację i powoduje, że telefon odróżnia się na tle konkurencji. Niestety, niemal wszystko inne jest w tym modelu nieudane. Beznadziejna wydajność zabija wszelką przyjemność związaną z korzystaniem z Nokii N97. Gwoździem do trumny tego modelu jest martwy system operacyjny, dlatego szukając smartfona ze wysuwaną, sprzętową klawiaturą QWERTY znacznie lepsze będą działające na Androidzie Sony Ericsson Xperia pro lub HTC Desire Z.