Test Huawei Honor 8: Bez rys na honorze
Początek 2016 roku to okres w którym azjatyccy producenci smartfonów wprowadzili na rynek m.in. świetny smartfon Samsung Galaxy S7 oraz popularnego Huawei P9. Pół roku po premierze tych modeli do sprzedaży trafił smartfon, którego wzornictwo łączy cechy S7 i P9. Honor 8, flagowy produkt wydany pod szyldem wyodrębnionej przez Huawei marki, zgodnie z zamierzeniami producenta, łączy w sobie najmocniejsze cechy rywali. Cena urządzenia jest niższa od S7 i P9. Konkurenci, którzy nie byli dobrze przygotowania na agresywną walkę w klasie urządzeń subpremium, mogą w zakresie ceny i wydajności konkurować jedynie poprzednimi modelami swoich flagowców: Samsungiem S6 Edge, Xiaomi Mi 5 oraz droższym Huawei P9. Przekonajmy się, czy Honor 8 może zmierzyć się z innymi, azjatyckimi konkurentami.
-~- Wykonanie i wygląd -~-
Przedni panel smartfona zajmuje 5,2-calowy ekran stanowiący ponad 72% całej powierzchni. Tak dobre wykorzystanie przestrzeni to zasługa wąskich ramek wokół wyświetlacza i kompaktowych rozmiarów całego urządzenia (145,5 x 71 x 7,45 mm). W Google Pixel, przy podobnych wymiarach, zmieści się mniejszy, 5-calowy ekran. Poniżej ekranu Honor 8 znajduje się jedynie logo marki, brakuje fizycznych przycisków nawigacyjnych. Powyżej umieszczono centralnie głośnik połączony z diodą powiadomień.
Po jego lewej stronie znajduje się czujnik światła i obiektyw przedniego apartu. Przyciski regulacji głośności oraz przycisk blokady zostały osadzone na prawej krawędzi smartfona, lewą zajmuje jedynie slot z tacką na kartę SIM oraz kartę pamięci (lub drugą kartę SIM).
W centralnej części dolnej krawędzi umieszczono port USB typu C oraz głośnik i gniazdo mini jack. Górna krawędź to miejsce wykorzystane na portu podczerwieni oraz mikrofonu do redukcji szumów otoczenia.
Najciekawsze elementy konstrukcji Honora znajdują się z tyłu obudowy – przy górnej krawędzi, pod powierzchnią szklanego panelu osadzone zostały dwa obiektywy aparatów, laserowy czujnik pomiaru ostrości oraz dwutonowa dioda doświetlająca, poniżej – matowy czytnik linii papilarnych, który może również pełnić funkcję gładzika oraz dedykowanego przycisku.
Honor 8 dostępny jest w 4 wersjach kolorystycznych: czarnej, białej, granatowej i złotej. Osobiście najbardziej podoba mi się pierwszy wariant, właśnie taki miałem okazję. Wizualnie smartfon czerpie wzorce ze starszego kuzyna, Huawei P9, jednak metalowy korpus został ograniczony do obramowania urządzenia. Tył, podobnie jak w Galaxy S7, został wykonany ze szkła, które dodatkowo zaokrąglono na brzegach. W efekcie panel jest gładko połączony z owalną ramką, a ta równie zgrabnie łączy się z zaokrąglonym szkłem na froncie urządzenia. Doskonałe dopasowanie elementów sprawia wrażenie monolitycznej konstrukcji wykonanej z pojedynczej tafli szkła. Efekt potęguje sposób, w jaki powierzchnia urządzenia odbija światło.
Zastosowanie tak śliskiego materiału ma swoje konsekwencje. Telefon przemieszcza się nawet po, wydawałoby się, poziomych powierzchniach. Łatwo dostrzec też odciski palców na obudowie, choć w mniejszym stopniu rzucają się one w oczy, niż w przypadku Xperii M5. Przez cały okres testów nie pojawiła się za to ani jedna wyraźna rysa na Honorze, mimo że telefon był przenoszony w kieszeni. Choć producent oficjalnie nie chwali się wykorzystanymi materiałami, wiemy że jest to zasługa zastosowania szkła Gorilla Glass 3.
Dla zainteresowanych test wytrzymałości Honor 8.
Uwaga! Wideo w języku angielskim.
-~- Menu, aplikacje i wyświetlacz -~-
Menu i aplikacje
Honor 8 debiutował z Androidem 6.0 na pokładzie oraz nakładką „Emotion UI” 4.1. Zgodnie z obietnicą producenta dostępna jest aktualizacja oprogramowania do Androida 7.0 i „Emotion UI” 5.0. Nowsza wersja interfejsu użytkownika jest udaną kontynuacją znanego posiadaczom telefonów Huawei.
Na głównym ekranie można dostrzec kilka subtelnych zmian. Najważniejsza to brak podziału menu powiadomień na notyfikacje i szybkie przełączniki oraz możliwość szybkiej reakcji np. na wiadomości SMS. Dla użytkowników nieprzyzwyczajonych do płaskiego menu (w którym wszystkie aplikacje umieszczane są na kartach ekranu startowego) przygotowano również osobną wersję interfejsu z szufladą z aplikacjami. Osoby posiadające wiele kont na portalach społecznościowych powinna ucieszyć wiadomość o opcji uruchomienia aplikacji bliźniaczych, umożliwiająca logowanie do różnych kont w tej samej aplikacji jednocześnie.
Pozostałe cechy interfejsu są znane z wcześniejszych wydań „EMUI”. To m.in. „Wi-Fi+” – opcja inteligentnego przełączania pomiędzy transmisją pakietową a Wi-Fi, w zależności od dostępności połączeń w danym miejscu. Oprogramowanie wyposażono w zaawansowane opcje oszczędzania baterii z możliwość automatycznego zamykania aplikacji po zablokowaniu ekranu. „EMUI” doczekało się także opcji filtrowania niebieskiego światła, mającej na celu ograniczenie zmęczenia oczu. Interfejs podaje także na pasku powiadomień aktualną szybkość połączenia. Smartfona można odblokować za pośrednictwem sparowanego urządzenia Bluetooth, np. smartwatcha lub smartbanda. „EMUI” obsługuje również gesty: znane z LG stuknięcia w ekran oraz kreślenie palcem na ekranie liter, co umożliwia uruchamianie aplikacji oraz aktywację trybu podzielonego ekranu. Czytnik linii papilarnych może być wykorzystywany do przesuwania zdjęć zapisanych w galerii, rozwijania menu powiadomień lub wykonywania zdjęć.
Dołączony do smartfona „Menedżer telefonu” umożliwia łatwą konfigurację telefonu i wybór opcji ochrony urządzenia, a także optymalizację wydajności urządzenia. Do monitorowania aktywności fizycznej, Huawei przygotował aplikację „Zdrowie”, natomiast o kopię bezpieczeństwa danych, SMS-ów, kontaktów, aplikacji i multimediów zapisanych w pamięci urządzenia zadba „Kopia zapasowa Huwawei”. Backupy mogą być zapisywane np. na komputerze, przy pomocy aplikacji „HiSuite”.
Smatfon obsługuje gotowe zestawy motywów, w przypadku których użytkownik ma wpływ na wygląd ikon, styl ekranu blokady oraz wybór tapet zdobiących główny ekran oraz ekranie blokady.
Interfejs jest rozbudowany, jednak nie sprawia wrażenia zaśmieconego. Przeciwnie – jest przejrzysty, czytelny i spójny. Niestety, w pamięci smartfona znalazło się również kilka zbędnych aplikacji i niepotrzebny pełen narzędzi Google’a, całość działa jednak płynnie, aplikacje uruchamiają się błyskawicznie, nie dostrzegłem spowolnień i zacinania się interfejsu.
Wyświetlacz
W Honorze zastosowano wyświetlacz o rozdzielczości Full HD (1080 x 1920 pikseli), co przy przekątnej 5,2 cala daje gęstość 423 pikseli na cal. Jest to wartość optymalna dla telefonu przeznaczonego do codziennego użytku. Ekrany o wyższym zagęszczeniu pikseli mają zastosowanie jedynie w przypadku korzystania z telefonu w goglach VR. Obraz jest wyraźny, czcionki czytelne, a krawędzie ostre. Dostrzeżenie pojedynczych pikseli jest praktycznie niemożliwe. Wyświetlacz został wykonany w technice LTPS (z wykorzystaniem krzemu polikrystalicznego otrzymanego w niskiej temperaturze). Ten typ matrycy TFT jest rzadko spotykany ze względu na stosunkowo wysokie koszty produkcji, jednak cechuje się energooszczędnością i lepszą jakością wyświetlanego obrazu. Wyraźnie widać to na ekranie Honora – kolory są żywe, nasycone i nie zmieniają się nawet przy maksymalnym kącie patrzenia. Wyświetlacz gorzej radzi sobie z czernią. Przy minimalnej i średniej jasności czerń jest głęboka, niestety przy maksymalnym podświetleniu i dużym kącie patrzenia, blednie i nabiera czerwonawych odcień. Szeroki zakres regulacji podświetlenia sprawia, że minimalna wartość tego parametru umożliwi korzystanie z telefonu w ciemności, natomiast maksymalna jasność gwarantuje widoczność nawet w bardzo słoneczne dni. Automatyczna regulacja podświetlenia radzi sobie na ogół bardo dobrze – jest szybka i trafna, jednak w ciemnych pomieszczeniach zdarzały się sporadycznie sytuacje kiedy trzeba było zwrócić telefon w stronę światła, żeby dać znać urządzeniu, że podświetlenie nie jest wystarczające.
-~- Aparat -~-
Jednym z największych atutów Honora 8 jest podwójny aparat główny. To niemal identyczna para kamer, jaką dysponują posiadacze Huawei P9. Dwa 12-megapikselowe sensory Sony IMX286 Exmor RS, których soczewki nie powstały jednak w zakładach firmy Leica (jak w P9), a oprogramowanie aparatu nie korzysta z algorytmów przetwarzania obrazu opracowanych przez Huaweia Kąt widzenia obiektywów odpowiada ogniskowej: 27 mm dla matrycy w formacie 35 mm, jasność (liczba przysłony) układu to f/2.2 do wartości (liczby) f/16. W doświetleniu kadru pomaga podwójna dwutonowa dioda LED, a w ustawieniu ostrości – laserowy autofocus. Zabrakło optycznej stabilizacji obrazu.
Oprogramowanie aparatu w podstawowym trybie charakteryzuje prostym interfejs. Poza standardowymi przyciskami (zwolnienie migawka, tryb rejestrowania filmów, galeria, lampa błyskowa, przełączenie aparatu) dodano przełącznik głębi ostrości. Przeciągając palcem po ekranie od dołu (w trybie pejzażowym) lub od lewej strony (w trybie pionowym) otwieramy menu trybów, co umożliwi dobranie podstawowej, automatycznej metody wykonywania zdjęć lub wybór profesjonalnego rejestrowania fotografii. W drugim z trybów, oprogramowanie umożliwia dostęp do wyboru opcji pomiarów światła, czułości ISO, czasu otwarcia migawki, ekspozycji oraz ostrości i balansu bieli. W trybie zaawansowanym przyciski opcji ułożone są na podwójnym łuku, w zasięgu kciuka. Menu „Upiększanie” zawiera opcje umożliwiające m.in. wygładzenie skóry, usunięcia niedoskonałości lub wyszczuplenie twarzy.
Aparat rejestruje filmy w dwóch trybach. Jedynie wybranie opcji „Profesjonalny film” umożliwi użytkownikowi wpływ na ekspozycję, balans bieli, ostrość i pomiary światła. Wybór opcji jest bardziej ubogi od „Profesjonalnych zdjęć”, ustawienia parametrów można dokonać wyłącznie przed rozpoczęciem nagrywania.
Podobnie, jak w przypadku zdjęć, można stosować upiększanie twarzy w „Filmach z makijażem”. Producent przewidział również tryb do idealnego odwzorowywania posiłków.
Bardziej przydatne mogą okazać się narzędzia do rejestrowania ujęć panoramicznych i zdjęć HDR, a także „Tryb nocny”, przeznaczony do wykonywania zdjęć przy słabym oświetleniu.
Wśród opcji aparatu można także znaleźć takie, które ułatwią malowanie światłem, przy długim czasie ekspozycji i otwarcia migawki. Aparat umożliwia także rejestrowanie filmów w trybie poklatkowym (time-lapse), wydłużając czas pomiędzy rejestracją poszczególnych klatek oraz w zwolnionym tempie (720p przy 120 klatkach na sekundę).
Do zdjęć mogą być dodawane znaki wodne (dowolny plik graficzny zawierający np. informacje o pogodzie lub miejscu, w którym wykonano fotografię). Honor 8 umożliwia również rejestrowanie notatek audio (zdjęć połączonych z notatką głosową), a także skanowanie dokumentów tekstowych.
Przeciągnięcie palcem po ekranie od góry lub od prawego brzegu (gdy trzymamy telefon pionowo) otwiera menu konfiguracyjne. Poza standardowymi ustawieniami, obejmującymi rozdzielczość, geolokalizacja oraz samowyzwalacz, mamy możliwość włączenia sterowania dźwiękiem, czyli wykonania zdjęcia po wydaniu polecenia głosowego. Wyzwalaczem migawki może być także uśmiech. Ciekawą opcją jest również funkcja śledzenia i dopasowywania ostrości do poruszającego się obiektu. W konfiguracji aplikacji fotograficznej uwzględniono możliwość ustawienia funkcji i skrótu dla przycisków głośności.
Przy dobrym oświetleniu zdjęcia wykonane aparatem Honora są bogate w detale, ale przy tym pozbawione szumów. Cechuje je dużym kontrastem, kolory są żywe i nasycone. Telefon świetnie radzi sobie z balansem bieli i ustawieniem ekspozycji. Dzięki laserowemu autofocusowi i wykorzystaniu podwójnego obiektywu ostrość jest ustawiana błyskawicznie, a zdjęcia przechwytywane praktycznie bez opóźnień, nawet z włączonym trybem HDR. Podobnie jest podczas fotografowania przy nieco gorszym oświetleniu, np. w zachmurzone dni lub w we wnętrzach pomieszczeniach. Nieco gorzej wypadają zdjęcia nocne. Cyfrowe ziarno pojawia się na ciemnych obszarach, mniejsza jest również ilość rejestrowanych szczegółów. Zdjęcia maja niższy kontrast, barwy są mniej nasycone. Rzadko natomiast występuje pogorszenie balansu bieli, na ogół temperatura barwowa odpowiada tej, która rejestrujemy za pomocą oczu. Dużą wadą jest brak możliwości zapisywania przez aplikację aparatu zdjęć w formacie RAW. Taka opcji dostępna jest dopiero po zainstalowaniu dodatkowego oprogramowania.
Najciekawszą cechą urządzenia jest możliwość wykonywania zdjęć o zmiennej głębi ostrości. Dzięki zastosowaniu podwójnego układu, jeden sensor rejestruje obraz w kolorze, drugi monochromatycznie. To sprawia, że obrazy mają doskonały kontrast i rozpiętość tonalną. Pomaga również wyodrębnić fotografowany obiekt z całego obrazu. Dodatkowo, dzięki zjawisku paralaksy, możliwe jest ustalenie odległości fotografowanych obiektów i stworzenie mapy głębi. Nawet po wykonaniu zdjęcia mamy możliwość wyboru punktu ostrości i głębi obrazu (półautomatycznie przez wybranie pożądanego miejsca na fotografii lub manualnie wybierając odpowiednik liczby przysłony w zakresie od f/0.95 do f/16). Ten tryb działa doskonale i umożliwia tworzenie zdjęcia o rozmytym tle, co sprawdza się przy ujęciach portretowych lub w sytuacji, gdy zależy nam na skupieniu uwagi odbiorcy na konkretnym punkcie fotografii. Wadą oprogramowania jest brak możliwości wykonywania zdjęć monochromatycznych dodatkową kamerą, co umożliwia np. Huawei P9. Zdjęcia czarno-białe możemy jedynie przygotować, korzystając z odpowiedniego filtra.
Aparat umożliwi nagranie filmów o przyzwoitej, ale nie najwyższej jakości. Kamera świetnie radzi sobie przy oświetleniu o zmieniającej się intensywności, szybko i precyzyjnie dostosowuje ostrość. Dźwięk rejestrowany przez mikrofon jest klarowny, obraz ma nasycone barwy i dobry kontrast, niestety brakuje szczegółów. Przy dobrym świetle szumy są minimalne, jednak przy gorszym oświetleniu wyraźnie widać ziarno, szczególnie przy nagraniach 1080p/60 fps. Poważną wadą jest brak możliwość nagrywania w rozdzielczości 4K. Brakuje również optycznej stabilizacji obrazu, natomiast stabilizacja elektroniczna nie jest dostępna przy nagraniach wykonywanych szybkością 60 klatek na sekundę.
Przedni aparat o rozdzielczości 8 megapikseli, jasność f/2.4 może nagrywać filmy w 1080p. Mimo nieco uboższego zestawu opcji, zarówno zdjęcia jak i filmy są poprawnej jakości. Ostrość jest ustawiana błyskawicznie, fotografie charakteryzuje dobra ilość detali, balans bieli jest odpowiedni, a kolory – naturalne.
Telefon został dostarczony do naszej redakcji z zainstalowanym oprogramowaniem „EMUI 4.1” i Androidem 6.0. Podczas pierwszych testów aparatu, na znacznej części zdjęć widać było artefakty w postaci ciemnej siatki. Po aktualizacji oprogramowania do „EMUI” 5.0, opisane problemy przestały występować.
-~- Multimedia, Internet i komunikacja -~-
Domyślny odtwarzacz muzyki oferuje jedynie podstawową funkcjonalność. Umożliwia tworzenie list odtwarzania, wybór folderów z muzyką oraz filtrowanie krótkich utworów. Został także wyposażony w wyłącznik czasowy oraz narzędzia służące do edytowania okładki albumu. Smartfon obsługuje system DTS, jeśli słuchamy muzyki przez słuchawki.
Jeśli do plików dźwiękowych dodano teksty piosenek, możliwe będzie ich wyświetlenie. Nie da się jednak dodawać samodzielnie tekstów. Edytowanie tagów zapisanych w plikach możliwe jest tylko w przypadku plików MP3, nie można zmieniać informacji zapisanych w zbiorach FLAC. Zabrakło również korektora graficznego. Mimo wymienionych mankamentów dźwięk odtwarzany przez słuchawki podłączone do Honora 9 jest bardzo dobrej jakości, jego barwa jest ciepła i głęboka. Gorzej wypada głośnik zewnętrzny – nie jest donośny, brzmi chłodno i płasko.
Dołączony do smartfona odtwarzacz wideo umożliwi blokowanie dotyku, został wyposażony w opcje przewijania i regulacji głośności gestami oraz umożliwia zmianę szybkości odtwarzania. Istnieje dodatkowa opcja poprawiania jakości dźwięku, jednak nie zadziałała ona na żadnym z odtwarzanych filmów. Podobnie, nie zadziałała również zakładka ustawień. Odtwarzacz nie wczytuje napisów oraz słabo radzi sobie z niektórymi formatami audio, np. MKV odtwarzany jest bez dźwięku.
Zainstalowana w pamięci urządzenia przeglądarka internetowa „Chrome”. To popularna i rozbudowana aplikacja o dużym zestawie funkcji. Warto wyróżnić dostępność trybu incognito, możliwość wyświetlania stron dostosowanych do ekranów komputerów, opcje zapamiętywanie haseł i formularzy oraz możliwość synchronizacji zakładek, historii i ustawień z kontem Google.
Telefon obsługuje szereg nowoczesnych standardów komunikacyjnych: szybki Internet LTE kategorii 6 (pobieranie danych do 300 Mb/s, wysyłanie do 50 Mb/s, obsługa częstotliwości 800 MHz, agregacja pasm). Honor 8 został także wyposażony w moduł NFC, dzięki czemu możliwe jest błyskawiczne przesyłanie danych między dwoma telefonami lub wykorzystywanie telefon w roli karty płatniczej.
Smartfon obsługuje sieci Wi-Fi w standardzie 802.11ac i w pasmach 2,5 oraz 5 GHz. Urządzenie nawiązuje także połączenia przez Wi-Fi Direct np. z drukarkami lub urządzeniami smart TV. Honor 8 został też wyposażony w Bluetooth 4.2. Telefon zaopatrzono także w radio FM oraz port podczerwieni, z którym współpracuje aplikacja „Pilot inteligentny”. Z jej pomocą możemy sterować np. odbiornikiem TV, odtwarzaczem DVD, projektorem, aparatem lub klimatyzacją.
-~- Wydajność, bateria, wady, zalety i podsumowanie -~-
Wydajność
Smartfon został zbudowany na bazie 64-bitowego procesora HiSilicon Kirin 950. W jego wnętrzu znajdują się cztery rdzenie Cortex-A53 taktowane zegarem 1,8 GHz oraz cztery rdzeni Cortex-A72, taktowane zegarem 2,3 GHz. Przetwarzaniem grafiki zajmuje się układ Mali-T880 MP4. Smartfon wyposażono też w pojemną pamięć RAM – 4 GB oraz 32 GB miejsca na dane i pliki, z których dla użytkownika pozostaje ok. 11 GB. Pojemność pamięci RAM to ewenement na średniej półce cenowej, gdzie standardem jest zazwyczaj 2 lub 3 GB.
Zapas RAM daje komfort korzystania z telefonu bez konieczności oczekiwania na uruchamianie aplikacji. Raz uruchomione programy są przechowywane w pamięci, można do nich błyskawicznie powrócić. Zupełnie przeciętna jest za to pojemność pamięci przeznaczonej na dane użytkownika. Po telefonie z taki wyposażeniem można oczekiwać przynajmniej 64 GB przestrzeni na dane i aplikacje. Rekompensuje to obsługa kart microSD, podłączanych w miejsce drugiej karty SIM.
Wydajność procesora zaprojektowanego przez Huawei pozytywnie zaskakuje. Kirin 950 zarówno w praktyce, jak i w testach syntetycznych to układ o wyżej od Snapdragona 820 wydajności. W szczególności widać to w aplikacjach wykorzystujących wiele rdzeni. Niestety piętą Achillesa dla Kirina jest akcelerator grafiki. Znany z Exynosa 8890 (np. w Samsungu Galaxy S7), układ Mali-T880 został drastycznie okrojony, z 12 rdzeni przetwarzających grafikę pozostawiono jedynie 4. To odbiło się na wydajności układu w wymagających grach i programach 3D. Niemniej moc obliczeniowa wciąż jest na tyle duża (m.in. za sprawą zwiększenia taktowania rdzeni), że GPU radzi sobie również z najnowszymi grami i podczas korzystania z Honora bez problemów i przeskoków w grafice grałem w „Star Wars: Galaxy of Heroes” czy „Asphalt 8: Airborne”. Nawet w trakcie kilkugodzinnych sesji telefon nie przegrzewał się. Najwyższa temperatura procesora jaką odnotował „Stress CPU” to 62 stopnie, nawet wtedy telefon z zewnątrz był ledwie lekko ciepły.
Wyniki najpopularniejszych testów syntetycznych:
AnTuTu: 95056 punktów
GeekBench 4 Single-Core: 1725 punktów
GeekBench 4 Multi-Core: 4937 punktów
Basemark X 1.1: 28915 punktów
Basemark OS II: 2068 punktów
3D Mark Sling Shot Extreme: 967 punktów
3D Mark Sling Shot Unlimited: 1254 punkty
3D Mark Sling Shot Extreme: 949 punktów
3D Mark Ice Storm: Maxed out! 12153 punkty
3D Mark Ice Storm Unlimited: 18674 punkty
3D Mark Ice Storm Extreme: 11681 punktów
PC Mark Computer Vision: 2877 punktów
PC Mark Work 2.0 Performance: 5545
Bateria
Honor 8 zasila niewymienne ogniwo litowo-polimerowe o pojemności 3000 mAh. Czas pracy urządzenia na baterii jest dobry. Przy włączonym Wi-Fi oraz LTE i sporadycznym sięganiu po telefon, bateria rozładowywała się dopiero po około 2 dniach. Jest to zasługa zastosowanego rodzaju wyświetlacza i sprawnego zarządzania taktowaniem rdzeni procesora. W przypadku intensywnego korzystania (długotrwałe granie, przeglądanie Internetu, muzyka) bateria wytrzymywała jeden dzień. Przy włączonym ekranie Honor może pracować przez ok. 8 godzin bez przerwy. To wyniki, których konkurenci mogą zazdrościć chińskiemu smartfonowi. Dodatkowo urządzenie obsługuje szybkie ładowanie (9V x 2A; tylko z dołączoną ładowarką). 10-cio minutowe podłączenie do prądu dostarcza energii na ponad 6 godzin korzystania z telefonu. W 30 minut bateria zostanie naładowana od 0% do ok. 45%. Naładowanie do pełna trwa od 1,5 do 2 godzin.
Podsumowanie
Honor 8 to wydajny, poręczny i świetnie wyglądający telefon, który śmiało może rywalizować z flagowymi modelami konkurencyjnych marek. Jest przy tym sporo tańszy. Honor 8 uzyskał podobne wyposażenie do Huawei P9, jednak producent wyposażył ten model w więcej pamięci, zadbał o ciekawsze wzornictwo i jednocześnie… obniżył cenę. Nieopłacalne wydaje się dokładanie do modelu P9. W zestawieniu z Samsungiem Galaxy S6 Edge, Honor może zaoferować wyższą wydajność oraz podwójny aparat. Samsung będzie za to dobrym wyborem dla osób, dla których priorytetem są wysoka jakość nagrań wideo i zagięty wyświetlacz o wyższej rozdzielczości (1440p), natomiast nieistotnymi cechami jest podwójny aparat i wyższa o ok. 200 zł cena S6.
Dobrą alternatywą może okazać się wybór tańszego o ok. 200 zł LG G4, wyposażonego w bardzo dobry aparat. Największym konkurentem dla Honora jest jednak Xiaomi Mi 5 – świetnie wykonane urządzenie z bardziej wydajnymi podzespołami (w szczególności: układ graficzny i pamięć na pliki i aplikacje). Co ciekawe, Mi 5 jest również tańszy, choć nie został zaopatrzony w podwójny aparatu, a pojemność RAM produktu Xiaomi jest mniejsza o 1 GB. Mi 5 można zatem polecić osobie, dla której najważniejsza jest wydajność w grach, możliwość zwiększenia pamięci za pomocą karty SD oraz jak najniższa cena.
Honor 8 to smartfon, którego cena dobrze odzwierciedla możliwości i opłacalny wybór, ze względu na dobre wykonanie, wysoką wydajność i wyjątkowy aparat.