Test Samsung Galaxy Core Plus

Smartfon z Androidem z końcówki 2013 roku. Urządzenie to jest (wbrew nazwie) pod wieloma względami pogorszoną wersją Samsunga Galaxy Core. Od swojego starszego brata model ten różni się mniejszą ilością pamięci RAM i tej przeznaczonej na pliki użytkownika. Oferuje on za to łączność NFC, niewiele szybszy procesor oraz trochę nowszą wersję systemu operacyjnego. Trudno jednak zrozumieć nazewnictwo tego modelu, które sugerować może wyraźnie lepszą specyfikację.

-~- Wykonanie i wygląd -~-

Wizualnie oba modele są niemal identyczne i przypominają wiele innych urządzeń Samsunga z tamtego okresu. W bezpośrednim porównaniu okazuje się, że Galaxy Core Plus jest odrobinę dłuższy (o 0.4 mm), o milimetr węższy i o 0.5 mm grubszy od swojego poprzednika. Są to jednak tak nieznaczne zmiany, że trudno je zauważyć. Materiał, z którego została wykonana słuchawka, czyli plastik, nie został zmieniony, co dla wielu osób będzie wadą. Niestety, jest on podatny na zarysowania i zabrudzenia, aczkolwiek wzór na pokrywie baterii może się podobać. Szkoda za to, że obiektyw aparatu nadal wystaje lekko poza obudowę, co naraża go na zarysowania. Względem klasycznego Galaxy Core zmodyfikowano dostępne kolory obudowy – granat zastąpiono czernią, a do tego doszedł jeszcze różowy wariant.

-~- Menu, aplikacje i wyświetlacz-~-

Galaxy Core Plus działa na nieświeżym Androidzie 4.2 wzbogaconego nakładką na interfejs Nature UX i wersja systemu jest główną różnicą względem poprzednika w tym przypadku. Oprogramowanie to jest lepsze od TouchWiza znanego ze starszych smartfonów Samsunga. Graficznie nawiązuje do natury i wprowadza sporo dodatkowych funkcji (ich praktyczność jest jednak dyskusyjna). Z najbardziej charakterystycznych warto wymienić obsługę gestów, którymi można przewijać zdjęcia w galerii, uruchomić aparat, wyciszyć dzwonek telefonu itd. Do tego dochodzi sporo fabrycznych aplikacji czy narzędzi (integracja z portalami społecznościowymi, sklep z aplikacjami, książkami i filmami Samsunga, komunikatory internetowe i wiele więcej). Szkoda, że ich przydatność jest mocno dyskusyjna, a wykasowanie wymaga specjalistycznej wiedzy. Znacznie praktyczniejszy jest np. HTC Sense znany ze smartfonów tajwańskiego producenta.

Sam system działa bardzo dobrze. Na Androida dostępnych są setki tysięcy aplikacji i gier, a większość nieciekawych, fabrycznych programów można łatwo zastąpić wybranymi zamiennikami. Niegdyś tanie smartfony z Androidem miały problemy z płynną pracą interfejsu, jednak obecnie nic takiego nie ma miejsca. Warto też wspomnieć, że obsługa urządzenia jest dosyć intuicyjna, ale nadal nie jest to poziom iOS lub Windows Phone.

Wyświetlacz

Oba modele zostały wyposażone w taki sam ekran LCD 4.3 cala. Użytkownika nadal ma do czynienia z rozdzielczością 480 x 800 pikseli, która zapewnia co najwyżej znośną ostrość obrazu. W efekcie, może ona dawać się we znaki w przypadku bardzo małych czcionek np. w przeglądarce. Pozostałe parametry wyświetlacza też nie zachwycają, ale trudno uznać je za złe. Wyświetlane kolory są nasycone i w miarę naturalne. Jedynie czerń jest wyraźnie zbyt jasna i obniża kontrast ekranu. W miarę dobra jest za to czytelność panelu w słońcu, aczkolwiek przeszkadzać mogą dosyć wąskie kąty widoczności, przez które obraz stosunkowo szybko staje się wyblakły.

-~- Aparat -~-

Również ten element nie został zmieniony względem klasycznego Galaxy Core. Aparat nadal ma 5 Mpix i w dobrych warunkach oświetleniowych robi zazwyczaj znośne zdjęcia. Mają one nieźle odwzorowane kolory i są szczegółowe, ale na ich ciemnych fragmentach (np. ciemne budynki i samochody) widać kolorowy, cyfrowy szum. Co gorsza, wraz ze spadkiem natężenia światła wspomniany mankament jest coraz bardziej widoczny, a do tego rejestrowanych jest znacznie mniej detali. Sytuację trochę ratuje dioda doświetlająca LED, która umożliwia oświetlenie bliskich obiektów. Niestety, korzystanie z niej wiąże się ze znacznym ochłodzeniem fotografowanych barw.

W kwestii nagrywania wideo nastąpił postęp i Galaxy Core Plus (w przeciwieństwie do swojego poprzednika) umożliwia rejestrowanie obrazu w rozdzielczości HD (720p). Niestety, poza wzrostem, rozdzielczości trudno dopatrzeć się większych zmian. Filmiki nadal charakteryzują się przeciętną szczegółowością i wyblakłą kolorystyką, aczkolwiek warto wziąć pod uwagę, że jest to model z niskiej półki cenowej.

-~- Multimedia i Internet -~-

Ekran 4.3 cala raczej sugeruje, że nie jest to wymarzone urządzenie do obsługi multimediów. Nie mniej, w tego typu zastosowaniach Galaxy Core Plus radzi sobie całkiem znośne. Wbudowany odtwarzacz otwiera popularne pliki DivX oraz XviD, a ich oglądanie jest w miarę komfortowe. Szkoda jednak, że program ma problemy z wyświetlaniem dołączonych do filmów napisów, więc w tym celu konieczne może być znalezienie alternatywnej aplikacji tego typu.

Przeglądarka internetowa działa poprawnie i dosyć szybko, dzięki czemu korzystanie z niej jest komfortowe. Obsługa stron jest płynna (przewijanie, powiększanie), ale bez przybliżania treści tekst może być dosyć nieczytelny ze względu na niezbyt wysoką rozdzielczość ekranu. Cieszy za to pojawienie się szybszego standardu łączności 3G (HSDPA do 21 Mbit/s) względem poprzednika, dzięki której telefon zapewnia żwawszą transmisję danych. Z drugiej strony, pojawiła się wersja standardowego Core z 4G LTE, którego nie obsługuje żaden wariant Core Plus.

Jako odtwarzacz muzyczny Samsung Galaxy Core Plus sprawuje się poprawnie. Wbudowany odtwarzacz umożliwia zmianę brzmienia korektorem graficznym, a do tego jest prosty w obsłudze i w miarę ładny. Z kolei jakość dźwięku jest poprawna, ale sporo brakuje jej do smartfonowej czołówki. Olbrzymim niedopatrzeniem jest za to ilość wbudowanej pamięci, która jest o połowę mniejsza (4 GB) niż w poprzedniku. Ponadto, użytkownik ma dostęp do niecałych 2 GB, czyli ok. 400 piosenek lub dwóch filmów w rozdzielczości HD, co w urządzeniu z 2013 roku renomowanego producenta trzeba uznać za bardzo małą wartość. Na szczęście, smartfon obsługuje karty microSD do 64 GB.

-~- Wydajność, bateria, wady, zalety i podsumowanie -~-

Wydajność

Pozornie, zarówno Galaxy Core, jak i Galaxy Core Plus korzystają z takiego samego, dwurdzeniowego procesora 1.2 GHz. W praktyce jednak, nowszy z modeli został wyposażony w nowocześniejszy układ, który oferuje trochę wyższą wydajność, dzięki której system oraz aplikacje działają szybciej. Niestety, smartfon nie radzi sobie dobrze z rozbudowanymi graficznie tytułami i w ich przypadku trzeba być gotowym na problemy z płynnością animacji lub zupełnym brakiem kompatybilności. Bezdyskusyjnie na „plus” nie można zaliczyć zmniejszenia ilości pamięci RAM względem Galaxy Core. Z 1 GB zrobiło się 768 MB. Niby niewielka różnica, ale ma ona niebagatelny wpływ na stabilność pracy urządzenia podczas korzystania z kilku programów jednocześnie. W efekcie, telefon czasem potrafi zwolnić lub wyłączać używane procesy w celu zwolnienia pamięci.

Bateria

Pomimo szybszego procesora i ogniwie o tej samej pojemności (1800 mAh), czas pracy na jednym ładowaniu względem Galaxy Core nadmiernie się nie zmienił. Smartfon nadal wytrzymuje ok. 2 dni lub 1 dzień intensywnego użytkowania (Internet, gry). Ewentualnie, urządzenie umożliwia na nieprzerwane odtwarzanie wideo lub rozmów (korzystając z łączności 3G) przez ok. 8 godzin.

Podsumowanie

Trzeba przyznać, że Samsung potrafi niewielkim kosztem tworzyć bardzo wtórne urządzenia, które i tak mogą pochwalić się całkiem dobrą sprzedażą. Nie inaczej jest w przypadku Galaxy Core Plus, który trudno nawet uznać za odświeżoną wersję starszego Galaxy Core i równie dobrze mógłby mieć „Minus” w dopisku. Pomijając jednak brak innowacji, urządzenie to jest całkiem interesującym budżetowcem, które za stosunkowo niewielkie pieniądze oferuje znośny procesor, akceptowalny aparat i w miarę dobry ekran. Z drugiej zaś strony, na rynku jest sporo wydajniejszych, mniej zawodnych i tańszych słuchawek, takich jak Nokia Lumia 620, HTC Desire 500 lub Sony Xperia E1.