Porównaj oferty operatorów pod Twoim adresem
oszczędź do 50%

 
 
 
Artykuly

Sieci bezprzewodowe – Internet w domu i mieszkaniu

Internet w całym domu

Zamawiasz i masz – sieć łączącą wszystkie domowe urządzenia multimedialne, komputery, smartfony oraz tablety. Przebierasz w dziesiątkach ofert i… trafiasz na terminy, które trudno rozszyfrować. Pomożemy wybrać właściwą opcje usługi dostępu do Internetu, wskażemy przydane urządzenia, które umożliwią uzyskanie połączenia w dowolnym zakamarku oraz podpowiemy, jak poprawnie skonfigurować domowy router i inne urządzenia wymieniające dane.

Kartka papieru lub komputerowy notatnik to nasz najlepszy sprzymierzeniec. Porównywarki ofert usług dostępu do Internetu również przydadzą się podczas wybierania najbardziej dopasowanego do naszych potrzeb abonamentu. Wiele zależy także od miejsca w którym mieszkamy – nie wszyscy dostawcy usług telekomunikacyjnych działają na terenie całego kraju, warto więc czasem wybrać się do sąsiada i po prostu zapytać, z oferty jakiego usługodawcy korzysta.  z kilku wybrać najkorzystniejszą cenowo i pod kątem swoich potrzeb

Usługodawcy i ich usługi

Internet dostarczany jest do domów i mieszkań w różny sposób – szerokopasmowe połączenia (liczone w dziesiątkach i setkach megabitów) najczęściej oferowane są wraz z zestawami innych usług, np. stacjonarnego telefonu bądź telewizji, zarówno przez dużych operatorów kablówek, jak i firmy telekomunikacyjne, skupiające swoją działalność na komunikacji mobilnej, bądź stacjonarnej. W przypadku ofert stacjonarnych można liczyć na łącza o szybkościach transferów od 10 do 80 Mb/s (pobieranie)

Najszybsze, dostępne komercyjne łącza można znaleźć w ofercie zaledwie kilku dostawców – to światłowody, które umożliwiają uzyskanie transferów od 100 do 1000 Mb/s (pobieranie).

bottom

Na drugiej krawędzi prędkości znajdują się połączenia mobilne. Jeśli znajdujemy się w zasięgu stacji bazowych LTE, możemy liczyć na znalezienie usługi oferującej szybkość pobierania plików na poziomie 30 Mb/s, generalnie mobilny Internet działa jednak wolniej, bardzo często transfer plików będzie mieścił się w zakresie 10-20 MB/s. Połączenia mobilne są te mocno uzależnione od siły sygnału i liczby abonentów korzystających jednocześnie z pojedynczej stacji bazowej. Ważna jest pora dnia i charakterystyka zasiedlenia rejonu-firmy/użytkownicy prywatni

Bezprzewodowy Internet w Polsce (3G, LTE) oferują m.in. główni operatorzy telefonii komórkowej: Play, Orange, T-Mobile, Plus. Za ich usługi, zależnie od wykupionego pakietu (od 1 do 100 GB) trzeba zapłacić od 5 zł do 90 zł miesięcznie. Nie trzeba za to płacić za usługi Aero2 https://aero2.pl/ – operator umożliwia uzyskanie dostępu do Internetu po wypożyczeniu karty SIM. Połączenie nie jest szybkie (512 Kb/s), wymaga również wpisania co godzinę kodu Captcha.

Internet dostarczany przez kable koncentryczne ma w swoje ofercie m.in.: Orange Neostrada http://www.orange.pl/, Netia https://www.netia.pl/, Multimedia Polska https://www.multimedia.pl/, Vectra http://www.vectra.pl/, Inea https://www.inea.pl/ (Wielkopolska), Toya https://toya.net.pl/ (Łódź, Pabianice, Piotrków Trybunalski, Kutno, Mysłowice, Pisz, Przemyśl), UPC https://www.upc.pl/ oraz Asta-net S.A. https://www.asta-net.pl/. Ceny usług zależą od szybkości połączeń (w zakresie od 256 Kb/s do 250 Mb/s) i kosztów dodatkowych pakietów, za dostęp szerokopasmowy do Internetu trzeba zapłacić od 50 do 180 zł miesięcznie.

orange-logo-swiatlowod-ts-660x494

Od 100 do 1000 Mb/s to prędkości popierania danych, które można osiągnąć niemal wyłącznie za pośrednictwem superszybkich łącz światłowodowych. Takie w swojej ofercie ma m.ni. Orange Światłowód http://www.orange.pl/, Inea https://www.inea.pl/, Asta-net https://www.asta-net.pl/, JMDI http://jmdi.pl/ (Warszawa), ŚwidMAN s.c. http://www.swidman.pl/ oraz Spidernet http://e-spidernet.pl/. Za dostęp do ultraszybkiej infostrady, w zależności od szybkości transferu danych (od 25 do 1000 Mb/s) trzeba zapłacić  od 70 do 320 zł miesięcznie.

Rankingi usług dostępu do Internetu (Speedtest.pl, badanie przeprowadzono w dniach 01.09.2017 – 30.09.2017)

Usługi mobilne

1.T-Mobile (średnia szybkość pobierania: 18,56 Mb/s)

  1. Orange (średnia szybkość pobierania: 17,23 Mb/s)
  2. Plus (średnia szybkość pobierania: 14,26 Mb/s)
  3. Play (średnia szybkość pobierania: 13,04 Mb/s)

Usługi mobilne (LTE)

  1. T-Mobile (średnia szybkość pobierania: 24,22 Mb/s)
  2. Orange (średnia szybkość pobierania: 22,20 Mb/s)
  3. Plus (średnia szybkość pobierania: 18,49 Mb/s)
  4. Play (średnia szybkość pobierania: 17,24 Mb/s)

Usługi stacjonarne

  1. Toya (średnia szybkość pobierania: 69,92 Mb/s)
  2. Inea (średnia szybkość pobierania: 67,51 Mb/s)
  3. UPC (średnia szybkość pobierania: 62,76 Mb/s)
  4. Vectra (średnia szybkość pobierania: 41,78 Mb/s)
  5. Multimedia (średnia szybkość pobierania: 32,66 Mb/s)
  6. Orange (średnia szybkość pobierania: 21,85 Mb/s)
  7. Netia (średnia szybkość pobierania: 19,25 Mb/s)
  8. T-Mobile (średnia szybkość pobierania: 17,74 Mb/s)
  9. TK Telekom (średnia szybkość pobierania: 16,44 Mb/s)
  10. Play (średnia szybkość pobierania: 12,75 Mb/s)
  11. Plus (średnia szybkość pobierania: 10,71 Mb/s)

Usługi stacjonarne (światłowód)

  1. Orange (średnia szybkość pobierania: 101,75 Mb/s)
  2. Bialnet Białystok Sp. z o.o.. (średnia szybkość pobierania: 101,01 Mb/s)
  3. Inea (średnia szybkość pobierania: 97,70 Mb/s)
  4. Asta-net S.A. (średnia szybkość pobierania: 78,28 Mb/s)
  5. Pro internet (średnia szybkość pobierania: 61,74 Mb/s)
  6. Spidernet (średnia szybkość pobierania: 39,15 Mb/s)

Megabity a megabajty – jak odczytywać parametry łącz internetowych

Oferty na stronach usługodawców kuszą połyskującymi reklamami i informacjami o superszybkich połączeniach. Kilkadziesiąt megabitów transferu danych w sekundę nie oznacza jednak, że uda się pobrać kompletny film HD w kilka sekund. Po pierwsze warto pamiętać o tym, że megabity to nie to samo co megabajty, ale łatwo przeliczyć jednostki. Łącze o szybkości transferu danych 50 Mb/s (megabitów na sekundę) umożliwi pobranie pliku o wielkości ok. 6 MB (megabajtów) w sekundę. To typowe rozmiary dla utworów zapisanych w formacie MP3, a więc pojedynczą piosenkę da się pobrać w sekundę, a cały album w 15 sekund. Film o rozdzielczości HD (1280 x 720 pikseli) zazwyczaj mieści się w plikach o wielkości 700 MB, czyli na pobranie kompletnego filmu za pośrednictwem 50-megabitowego łącza trzeba poczekać 2 minuty. To oczywiście sytuacja idealna, kiedy parametry połączenia nie są zakłócane przez zewnętrzne czynniki. Dostawcy usług internetowych nie gwarantują, że ich łącza będą zawsze działać ze 100-procentową wydajnością, w praktyce trzeba liczyć się ze znacznie niższymi transferami, najczęściej oscylującymi w granicach 50-75% wydajności połączenia. Wpływ na szybkość pobierania plików ma przede wszystkim trasa, jaką muszą pokonać pakiety danych pomiędzy komputerem na którym znajdują się pliki a smartfonem lub komputerem z którego korzystamy, bardzo często niewielkie paczki danych pokonują dystanse wynoszące setki tysięcy kilometrów, mijając po drodze dziesiątki urządzeń i tzw. węzłów sieci. Przykładowo, odwiedzając stronę Samsunga www.samsung.com, zmuszamy pracowite pakiety do pokonania dystansu wynoszącego 20 000 kilometrów. Oczywiście, jeśli korzystamy z usług polskich serwisów, z reguły odległość, zarówno geograficzna, jak i liczona jako węzły sieci, jest znacznie krótsza, a tym samy pobieranie plików – szybsze. Warto zapamiętać prosty przelicznik – wystarczy podzielić megabity przez 8, by uzyskać wynik określający szybkość pobierania danych w megabajtach. Ważna jest również wydajność serwera z którego pobieramy i jego ograniczenia

Stałe łącza internetowe oraz połączenia 3G/LTE charakteryzuje jeszcze jedna cecha – w obu przypadkach są asymetryczne. W praktyce oznacza to tyle, że szybkość wysyłania danych (np. obrazków do serwisu w chmurze lub zdjęć w postaci załączników do wiadomości e-mail) jest z reguły nawet dziesięciokrotnie niższa od prędkości wysyłania danych (a tym parametrem najczęściej chwalą się dostawcy usług internetowych). W praktyce – o ile pobranie filmu o wielkości 700 MB na 60-megabitowym łączu zajmuje 2 minuty, to już jego wysłanie może zająć aż 20 minut. Warto więc pamiętać o asymetrycznych parametrach pobierania i wysyłania danych, co może okazać się szczególnie istotne, jeśli pracujemy w domu, terminy gonią, a pracodawca czeka na przesłanie wyjątkowo ważnego projektu.

Zaprojektuj wnętrze swojego mieszkania

Niezależnie od dostawcy usługi i typu połączenia z zewnętrznym światem, samodzielnie musimy zadbać o pokrycie zasięgiem sieci wszystkich zakamarków naszego domu lub mieszkania. Bardzo często usługa dostępu do Internetu łączona jest z wypożyczeniem odpowiedniego routera – czyli urządzenia, które odpowiada za odbieranie sygnału z kabla koncentrycznego, światłowodu lub połączenia radiowego oraz udostępnia połączenie przez gniazda ethernetowe bądź bezprzewodowo (działa jako hotspot Wi-Fi).

internet-w-domu-mieszkaniu

Niestety, częstą praktyką dostawców usług jest albo pobieranie wysokich opłat za montaż routera, albo doliczanie opłat za wypożyczenie urządzenia do wystawianych co miesiąc rachunków. Warto dobrze skalkulować ofertę, niekiedy zamiast wypożyczonego rutera sensowniej będzie kupić na własność odpowiednie urządzenie. Proste routery kosztują od 100 do ok. 250 zł, za bardziej zaawansowane, wielofunkcyjne urządzenia trzeba zapłacić nawet kilkaset złotych. Dobór odpowiedniego routera warto skonsultować z technikiem odpowiedzialnym za podłączenie Internetu do domu. Niektóre urządzenia, oferowane przez dostawców usług, pełnią również dodatkowe role, np. dekodera cyfrowej telewizji lub same wymagają połączenia z routerem.

Sieci przewodowe

Większość routerów została wyposażona w złącza RJ-45. Łącząc je tzw. kablami ethernetowymi z komputerami lub laptopami (zaopatrzonymi w takie same gniazda) możemy uzyskać najszybsze połączenia przewodowe – zazwyczaj to 100 Mb/s lub 1 Gb/s. Oczywiście takie rozwiązanie wymaga połączenia z routerem wszystkich urządzeń, na których wymagany jest dostęp do Internetu.

Sieci bezprzewodowe

Druga metoda zapewniania dostępu do Internetu wielu urządzeniom jest wygodniejsza: bezprzewodowy hotspot Wi-Fi umożliwia wygodne korzystanie z sieci, bez konieczności kupowania i rozwijania kabli. Większość współczesnych smartfonów, tabletów i laptopów została wyposażona w odpowiednie, bezprzewodowe karty sieciowe. Jedynie w przypadku komputerów stacjonarnych będzie konieczne dokupienie odpowiedniego modułu za ok. 100 zł.

Sieci Wi-Fi pracują w różnych standardach oznaczanych literami, np. IEEE 802.11ac. Sieci Wi-FI IEEE 802.11 rozwijane są od 1997 roku. Pierwsza generacja, 802.11 oferowała możliwość transferu danych z maksymalną szybkością 2 Mb/s w paśmie 2,4 GHz. Kolejna generacja, 802.11b umożliwia osiągnięcie 11 Mb/s również w paśmie 2,4 GHz. Standard 802.11a wprowadził obsługę pasma 5 GHz oraz szybkości transferów do 54 Mb/s. IEEE 802.11g również oferuje transfery na poziomie 54 Mb/s, ale w paśmie 2,4 GHz. Specyfikacja urządzeń pracujących w standardzie 802.11n umożliwia transfer danych w pasmach 2,4 i 5 GHz z teoretyczną prędkością do 600 Mb/s, w praktyce routery tego typu przesyłają dane z szybkością o połowę mniejszą – 300 MB/s. Najnowszy standard 802.11ac to transmisja danych do 1 Gb/s w paśmie 5 GHz. Oprócz zmian w standardzie IEEE 802.11 powstały również rozszerzenia MIMO stosowane przede wszystkim w routerach IEEE 802.11n, których podstawowym zadaniem jest zwiększenie szybkości transferu danych. W urządzeniach MIMO router i odbiornik komunikują się za pośrednictwem kilku anten, wysyłając równolegle dwa lub więcej sygnałów. Najnowsze i najdroższe routery MU-MIMO przypisują osobne pasma częstotliwości dla maksymalnie czterech urządzeń. Takie rozwiązanie pozwala uniknąć jednoczesnej transmisji do wszystkich urządzeń bezprzewodowych (jak ma to miejsce w dotychczasowych sieciach Wi-Fi), jednocześnie umożliwiając przesyłanie danych z szybkością 800 Mb/s w paśmie 2,4 GHz oraz 1733 Mb/s w paśmie 5 GHz. Za urządzenie obsługujące technologię MU-MIMO trzeba zapłacić ok. 800- 1000 zł.

Decydując się na zakup routera warto wziąć pod uwagę kilka cech urządzeń. Oprócz obsługiwanych standardów transmisji danych, warto pamiętać o tym by wybierać urządzenia dwuzakresowe (dual band, pracujące równolegle w pasmach 2,4 i 5 GHz), najlepiej takie, które są wyposażone również w porty USB – w praktyce przydają się one do podłączenia zewnętrznego dysku lub pendrive’a, z którego dane dostępne są dla wszystkich urządzeń pracujących w domowej sieci. Do gniazda USB można również bardzo często podłączyć drukarkę, z której będzie można korzystać na wszystkich bezprzewodowych urządzeniach. W terminach związanych z routerem bardzo często można przeczytać o wbudowanym modemie – to nic innego jak opcja bezprzewodowej komunikacji przez 3G lub LTE, co wymaga podłączenia do routera karty SIM. Decyzja o zakupie urządzenia z modemem powinna być uzasadniona planami korzystania z ofert bezprzewodowego dostępu do Internetu, które przygotowali operatorzy GSM.

Warto wspomnieć, że klasa odbiornika i nadajnika powinny być zbliżone. Maksymalny transfer to ten,który zapewnia nam „najsłabsze ogniwo sieci”

Położenie routera i anten

Różne konstrukcje routerów uniemożliwiają zastosowanie tych samych zaleceń dotyczących konfiguracji urządzeń. Jedno jest za to pewne – warto zadbać o właściwie położenie routera. Nie pomoże upchnięcie urządzenia w kącie, na podłodze, zdecydowane lepszym pomysłem jest ulokowanie go w centralnym punkcie mieszkania. Jeśli urządzenie zostało wyposażone w anteny, z reguły najlepszym wyborem będzie ustawienie ich w pozycji pionowej. Podobnie powinny być ustawione anteny odbiorników – czyli te, które zostały wbudowane w urządzenia mobilne oraz podłączone do stacjonarnych komputerów. Uwaga, w przypadku tabletów i smartfonów, obrócenie urządzeń zazwyczaj zmienia pozycję wbudowanych w nie anten. Jeżeli często korzystamy ze smartfona w pozycji horyzontalnej – warto poeksperymentować z poziomym ustawieniem jednej z anten routera. Dla mikrofal przeszkodę stanowi każdy fizyczny obiekt znajdujący się pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem. Do zwiększenia siły sygnału może więc przyczynić się otwarcie drzwi lub przesuniecie routera. Ułożenie ścian w mieszkaniu również ma znaczenie: znacznie silniejszy współczynnik tłumienia charakteryzuje grubą, betonową ścianę od wykonanej z gipsu i wełny szklanej ścianki działowej. Sygnał mocno tłumiony jest także przez przeszkody wykonane z cegły, nieco słabiej – przez podwójne szyby montowane w zewnętrznych oknach. Najmniejszą barierą dla fal radiowych stanową przeszkody wykonane z drewna. Sygnał mogą zakłócać także wszelkie urządzenia elektroniczne, znajdujące się pomiędzy nadajnikiem i odbiornikiem. Planując układ domowej sieci trzeba więc zwrócić szczególną uwagę na położenie odbiornika TV, konsoli do gier i innych AGD.

ruter

Niekiedy konieczne będzie dokupienie niedrogich anten, podłączanych do kart Wi-Fi – to wydatek od kilkunastu do kilkudziesięciu złotych, może jednak znacznie poprawić komfort korzystania z domowej sieci. W złącza umożliwiające podłączenie anten często wyposażone są także routery Wi-Fi. Tanim rozwiązaniem, zwiększającym moc sygnału jest także wykonanie we własnym zakresie parabolicznej anteny kierunkowej z kawałka folii aluminiowej i papieru (schematy takiego rozwiązania można znaleźć w Internecie).

Do pomiarów zasięgu sieci i siły sygnału można wykorzystać jedną z aplikacji dostępnych na smartfony i urządzenia przenośne. Dobrym wyborem będzie „WiFi Analyzer”, który umożliwi sprawdzenie liczby aktywnych hot spotów, w których zasięgu znajduje się nasze mieszkanie. Bardzo często kilka różnych sieci Wi-Fi, pracujących w tym samym paśmie i na tych samych kanałach zakłóca swoje działanie, przez co spada zasięg naszej sieci, co urządzenia rekompensują emisją silniejszego sygnału i zwiększeniem zużycia energii. Kilka znajdujących się w bliskiej okolicy routerów może zakłócać swoją pracę, dlatego warto rozważyć zmianę pasma lub kanału, jeśli domowa sieć nie działa sprawnie.

Warto dodać, że ruchome przedmioty/osoby pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem wymuszają ponowną negocjację transferu połączenia. Ważne jest również to czy sieć ma pracować na jednym poziomie budynku (ułożenie anten i budowa stropów).

Wi-Fi – pasmo podzielone na kanały

Bardzo często mówi się o sieciach Wi-Fi, iż pracują w paśmie 2,4 GHz lub 5 GHz, pomimo wskazania jednej częstotliwości. Faktycznie pasmo 2,4 GHz to tylko początek zakresu częstotliwości, w jakich pracują sieci Wi-Fi 2,4 GHz. W Polsce można wykorzystywać pasmo od 2400 MHz do 2483,5 MHz. W przypadku urządzeń Wi-Fi zostało ono podzielone na 13 kanałów, do których przyporządkowane są ściśle określone częstotliwości środkowe:

Kanał    Częstotliwość środkowa

1             2412 MHz

2             2417 MHz

3             2422 MHz

4             2427 MHz

5             2432 MHz

6             2437 MHz

7             2442 MHz

8             2447 MHz

9             2452 MHz

10          2457 MHz

11          2462 MHz

12          2467 MHz

13          2472 MHz

Pomimo ułożenia co 5 MHz poszczególnych kanałów Wi-Fi, każdy z nich w najstarszej wersji standardu 802.11b ma szerokość 22 MHz, co oznacza, że większość kanałów nachodzi na siebie. Dopiero standard IEEE 802.11n zawęził szerokość kanałów do 20 MHz. Umożliwia to wykorzystanie większej liczby niekolidujących ze sobą kanałów w paśmie 2,4 GHz (np. kanały 1, 5, 9 i 13, w przypadku sieci 802.11b: 1, 6 i 11). Posługując się aplikacją WiFi Analyzer, po wybraniu opcji Channel Rating łatwo odnaleźć sugerowane kanały w paśmie 2,4 GHz gwarantujących uzyskanie najlepszej wydajności sieci. Zmiana numeru kanału wymaga wyłącznie ustawienia opcji konfiguracyjnych routera – pozostałe urządzenia bezprzewodowe automatycznie wykryją odpowiedni kanał komunikacyjny.

Jeśli fale eteru w paśmie 2,4 GHz są pełne urządzeń transmisyjnych, dobrym wyborem może okazać się zmiana pasma na 5 GHz. W tym przypadku żaden z kanałów nie nachodzi na inny. Prawie dwukrotnie większa jest też liczba dostępnych pasm: 24 zamiast 13 w Wi-Fi 2,4 GHz. Większość pasm Wi-Fi 5 GHz ma szerokość 20 MHz.

Aplikacja WiFi Analyzer umożliwia sprawdzenie poziomu/mocy sygnału we wszystkich miejscach domu i wybrać strefy idealnego zasięgu oraz te, które trzeba „doświetlić”.

Można wspomnieć o range extenderze jako o dodatkowym rozszerzeniu zasięgu Wi-Fi z zaznaczeniem, że tylko to,co odbierze przekaże dalej, więc ma ograniczenia, ale nie wymaga kabli

Zadbaj o bezpieczeństwo sieci Wi-Fi

Kiedy zasięg i siła sygnału nie stanowią już problemu warto zadbać o jeszcze jeden element domowej sieci: ochronę danych. Większość routerów domyślnie zabezpieczona jest poprzez hasło zdefiniowane przez producenta, podobnie uruchamiane przez router sieci Wi-Fi są często chronione domyślnym hasłem. Warto więc pamiętać zarówno o doborze trudnych do odgadnięcia haseł (blokujących dostęp do ustawieni routera i sieci Wi-Fi), jak i odpowiednich typ zabezpieczeń .w przypadku sieci bezprzewodowych odpowiednim wyborem będzie WPA/WPA2 z szyfrowaniem AES. Można też wyłączyć WPS, odpowiedzialną za automatyczne podłączanie nowych urządzeń, która w praktyce przydaje się raczej podczas wstępnego konfigurowania sieci bezprzewodowej.

bezpieczeństwo-wifi

Jeśli korzystamy z ograniczonej liczby urządzeń w domowej sieci – w wielu routerach dostępna jest również możliwość filtrowania na bazie adresów MAC (fizycznych adresów kart bezprzewodowych), co umożliwi ograniczenie listy uprawnionych do połączeń komputerów i smartfonów wyłącznie do takich, których adresy zostały zapisane w bazie danych routera. Nazwa naszego punktu dostępowego nie musi też być widoczna dla wszystkich – zazwyczaj wystarczy w opcjach routera zaznaczyć pole „Ukryj”, jednak w takiej sytuacji konieczne będzie zapamiętanie wpisanej w polu „SSID” nazwy sieci, aby móc nawiązać z nią połączenie. Ważne! W przypadku routerów Wi-Fi warto zadbać o aktualizację oprogramowania, w przypadku wykrycia jakichkolwiek luk w zabezpieczeniach urządzenia, producent bardzo często udostępnia nowy firmware.

Planowanie połączeń w trudno dostępnych miejscach

Tam, gdzie sieć bezprzewodowa nie dociera (piwnica, strych, piętro budynku, ogród) trzeba samodzielnie dobrać właściwe rozwiązanie, które umożliwi swobodne surfowanie po Internecie, niezależnie od miejsca, w którym przebywamy.

W przypadku pomieszczeń położonych w znacznej odległości od routera Wi-Fi najtańszym rozwiązaniem będzie albo połączenie obu miejsc kablem ethernetowym, albo wykorzystanie wygodniejszego sposobu: adapterów PowerLine. Parę urządzeń tego typu, przypominających wyglądem ładowarki, należy podłączyć do dwóch gniazdek – z jednej strony adapter PowerLine musi być połączony z routerem kablem ethernetowym, z drugiej – dostępne są gniazda RJ-45, do których wystarczy podłączyć urządzenie sieciowe – może to być zarówno drugi router, jak i komputer lub laptop. Adaptery PowerLine dostępne są również w wersjach z wbudowanym hot spotem Wi-Fi (niekiedy nazywane są transmiterami sieciowymi), jednak cena takich urządzeń jest wyższa. Za parę zwykłych adapterów PowerLine trzeba zapłacić ok. 150-250 zł, natomiast w przypadku adapterów z modułem Wi-Fi – para adapterów z punktem dostępowym kosztuje od 250 zł do ok. 700 zł. Urządzenia PowerLine zazwyczaj umożliwiają transfery danych z szybkościami od 50 do 200 Mb/s, aby działały wydajnie muszą być podłączone do jednej fazy.

Wewnątrz wielopoziomowych domów może być konieczne zastosowanie dodatkowych routerów połączonych ze sobą adapterami lub kablami ethernetowymi. Dla osób uwielbiających samodzielnie konfigurować urządzenia przyda się wiedza zgromadzona w serwisie DD WTR http://dd-wrt.com/site/index, można na niej znaleźć alternatywni firmware (opracowany na bazie Linuxa), przeznaczony dla starszych routerów, który zamieni bezużyteczne do tej pory urządzenie w sprawny repeater sieciowy, a więc można będzie w ten sposób zaoszczędzić na kosztach urządzeń.

Ostatni element sieciowej układanki to duże przestrzenie, przylegające do budynków i mieszkań. Posiadacze ogródków będą musieli przygotować na poważne wydatki – nawet kilkuset złotych, które trzeba przeznaczyć na zakup zewnętrznego rutera. W tym przypadku nie warto jednak oszczędzać – urządzenia zewnętrzne nie tylko charakteryzuje większy zasięg, są również odporne na wodę.

Back to top button