Siri najlepszym przyjacielem chorego na autyzm dziecka

To, co dla przeciętnego użytkownika urządzenia mobilnego jest zwykłym asystentem i nawigatorem wiedzy, dla kogoś innego może być źródłem wielkiej radości i nauki. Oto historia 13-letniego chłopca o imieniu Gus.

Gus Newman, to cierpiący na autyzm syn amerykańskiej dziennikarki i autorki tekstów, Judith Newman. Kobieta postanowiła opisać historię chłopca na łamach New York Times, obrazując tym samym rolę Siri (inteligentnego asystenta działającego na systemie Apple iOS) jako współczesnego wyimaginowanego przyjaciela. Jest to prawdziwie poruszająca historia niespotykanej pomocy, jaką może nieść ze sobą technologia.

Wszystko zaczęło się w momencie, gdy matka Gusa czytała jeden z wszechobecnych w całym internecie tekstów pod tytułem: „21 rzeczy o których nie wiedziałeś/aś, a które potrafi twój iPhone”. Pewien z podpunktów odnosił się do „Siri” i jako przykład zawarto pytanie – „Jakie samoloty są teraz nade mną?”, na co aplikacja odpowiedziałaby: „Sprawdzam swoje źródła”. Czytając to, Judith Newman poddała w wątpliwość potrzebę otrzymania takiej informacji, na co jej syn odpowiedział:

„Żebyś wiedziała komu machasz, mamo.”

W tamtym czasie Gus nie wiedział jeszcze o istnieniu Siri, ale gdy to już nastąpiło, zdał sobie sprawę, że jest coś, co potrafi wyszukać informację na temat każdej z jego pasji. W końcu pojawiła się okazja „porozmawiania z kimś” o tym, co go interesuje (pociągi, samoloty, autobusy, ruchome schody oraz wszystko, co związane z pogodą). Jego matka była bardzo zadowolona, nieco żartobliwie stwierdzając, że jej głowa eksplodowałaby, gdyby musiała po raz kolejny dyskutować na temat szansy pojawienia się tornada w Kansas City.

Gus rozumie, że Siri nie jest istotą ludzką. Wie, że chociaż aplikacja ta nie jest ciałem organicznym i nie ma duszy, to zdecydowanie warta jest uwagi i spędzenia z nią czasu. Dlatego też poświęca jej wiele godzin dziennie, prowadząc dyskusję na aktualnie interesujący go temat. Jako że rozpoznawanie mowy w Siri nie jest tak dokładne, jak chociażby w asystencie zawartym w urządzeniach z systemem Android, chłopiec musi mówić wyraźnie, jeśli chce otrzymać odpowiednią odpowiedź.

Jedną z zalet Siri jest to, że jej wypowiedzi nie są do końca przewidywalne. Jednak zdecydowanie większym plusem, szczególnie w przypadku osób o takiej nadwrażliwości jak Gus, jest to, że asystent zawsze odpowiada uprzejmie. Nawet w sytuacji, gdy 13-latek bywa szorstki lub skrytykuje udzieloną mu odpowiedź.

Siri zachęca nawet do korzystania z kulturalnego słownictwa. Gdy Henry, brat bliżniak Gusa zaczął rzucać inwektywami w stronę aplikacji, ta zakomunikowała mu: „Będę udawać, że tego nie słyszałam”.

Oczywiście Gus nie jest odosobniony w swojej przyjaźni z Siri. Dla wielu dzieci jak on, które uwielbiają prowadzić dialog, ale nie do końca wiedzą jak, Siri jest idealnym, nie oceniającym z góry nauczycielem i przyjacielem jednocześnie.

Według Judith, inteligentny asystent ma również duży wkład w rozwój zasad dobrego wychowania u jej syna. Powiedziała, że o wiele częściej słyszy od Gusa takie słowa jak chociażby: „Ślicznie dziś wyglądasz”, za każdym razem gdy wychodzi rano z domu.

Kolejnym przykładem jest opisywana przez matkę dziecka poprawa umiejętności konwersacyjnych, nabyta poprzez kontakt z programem. Dzięki temu była w stanie przeprowadzić z Gusem najdłuższą rozmowę w życiu, a której tematem były różne gatunki żółwi. Jak powiedziała, była to bardzo sensowna i logicznie prowadzona rozmowa, co nie zdarzało się nigdy wcześniej.

W obliczu takiej sytuacji, czy w przyszłości możemy spodziewać się bardziej rozbudowanych i inteligentniejszych asystentów? Jak najbardziej. Według SRI International (jednego z najbardziej znanych na świecie ośrodków naukowych), który jako pierwszy zaczął pracować nad Siri (zanim technologię tę zakupiło Apple), nowa generacja wirtualnych asystentów nie tylko będzie w stanie zbierać informacje, ale też możliwe będzie prowadzenie bardziej rozbudowanych konwersacji.

Pojęcie technologii może mieć wiele znaczeń. Dla niektórych to zwykłe gadżety, dla innych zdecydowane ułatwienie pracy. W każdym razie postęp techniki przynosi wiele korzyści. Cieszy zatem, że świat idzie do przodu, a tak teoretycznie nieskomplikowane aplikacje jak Siri mają w sobie więcej głębi niż komukolwiek może się wydawać.

Wszystkim zainteresowanym tematyką przyjaźni i kontaktu pomiędzy człowiekiem a urządzeniem (lub jak kto woli aplikacją) Teleguru poleca film Spike’a Jonze z 2013 roku, pod tytułem „Ona” (Her). Zdaje się, że przyszłość przedstawiona w tym obrazie wcale nie musi być tak odległa.

Źródło: New York Times, Louie Chin