Test HTC Desire HD

Desire HD jest przedstawicielem najwyższej półki smartfonów z Androidem z końca 2010 roku. Jest to bardzo udany model, który jak na tamte czasy wyróżniał się dużym ekranem (4.3 cala) oraz satysfakcjonującą wydajnością. Niestety, z dzisiejszego punktu widzenia trudno znaleźć w nim coś ciekawego.

Wykonanie i wygląd

Niemal cała obudowa została wykonana z jednego kawałka metalu. Jedynie niewielkie jej fragmenty zrobiono z gumowanego plastiku. Dzięki temu zabiegowi urządzenie jest odporne na zarysowania, wytrzymałe, a jednocześnie nie ma problemów z zasięgiem (anteny znajdują się pod plastikiem). Mały niesmak może pozostawić sam wygląd smartfona, który jest elegancki, ale mało oryginalny, a dla niektórych użytkowników wręcz nudny.

Menu i aplikacje

Ostatnią, oficjalnie dostępną do ściągnięcia dla Desire HD wersją systemu operacyjnego jest Android 2.3 z nakładką HTC Sense. Telefon jest gotowy do użycia zaraz po wyjęciu z pudełka, dzięki fabrycznie zainstalowanym aplikacjom i narzędziom (przeglądarka internetowa, e-mail, książka adresowa, integracja z portalami społecznościowymi itp.). Z tego powodu użytkownik nie musi poświęcać czasu na szukanie oprogramowania w sklepie Google. Ponadto nakładka mocno ingeruje w wygląd systemu, co nie każdemu przypadnie do gustu. Całość wygląda schludnie i jest łatwa w użyciu. Z interfejsem powinny sobie poradzić nawet osoby nieobyte z Androidem.

Wyświetlacz

Zastosowany ekran to panel LCD 4.3 cala (480 x 800 pikseli). Poza wielkością nie wyróżnia się on niczym nadzwyczajnym na tle konkurencji. Charakteryzuje się on przeciętnymi kątami widoczności i niezbyt nasyconymi bezpłciowymi kolorami. Nie można jednak nazwać go złym i umożliwia on komfortowe korzystanie zarówno z multimediów, jak i Internetu lub komunikatorów sieciowych.

Aparat

Ma rozdzielczość 8 Mpix i robi słabe zdjęcia. Fotografie mają zbyt duży kontrast, cyfrowy szum jest usuwany nieudolnie, co razem powoduje powstawanie dużej liczby niepożądanych błędów graficznych na obrazie. Do tego dochodzi wyraźne przesycanie czerwonego koloru. Ze swojego zadania dobrze wywiązuje się jedynie tryb makro, który nadaje się do robienia zdjęć notatkom. Sytuacji nie ratuje funkcja nagrywania wideo. Filmikom brakuje płynności, nie powala też liczba rejestrowanych na nich szczegółów.

Multimedia i Internet

Niezła wydajność (jak na tamte czasy) połączona ze sporym ekranem pozwala na komfortowe oglądanie filmów i granie. Oczywiście, nie jest to najświeższe urządzenie, dlatego o rozbudowanych tytułach 3D należy zapomnieć, jednak te starsze powinny działać bez problemów. Przeglądanie stron internetowych też jest całkiem komfortowe. Niczego zarzucić nie można jakości rozmów oraz dźwiękowi odtwarzanego przez słuchawki. Jedynie zewnętrzny głośnik mógłby być trochę głośniejszy, co ułatwiłoby usłyszenie dzwonka.

Wydajność i bateria

Desire HD ma jednordzeniowy procesor 1 GHz i 768 MB RAM. Takie połączenie pozwala na korzystanie z kilku aplikacji jednocześnie bez obawy, że któraś zostanie zamknięta przez system. Interfejs działa raczej sprawnie, chociaż zdarzają mu się drobne spowolnienia. W parze ze sporą wydajnością idzie, niestety, apetyt na energię. Wykorzystane ogniwo 1230 mAh jest po prostu za małe i intensywnie korzystając z telefonu (granie, siedzenie w Internecie) może ją rozładować w znacznie poniżej 12 godzin.

Podsumowanie

Jest to udany, ale też zapomniany model, który szybko został zastąpiony przez wydajniejsze urządzenia. Z tego powodu, jego zakup jest raczej bezsensowny, tym bardziej, że bez większych problemów i w niewiele wyższej cenie można dostać znacznie lepszego Samsunga Galaxy S II lub Sony Xperię J.